به نظر می‌رسد استراتژی جمهوری اسلامی براساس بقای بشار اسد بنا شده است و منافع عربستان سعودی تنها با رفتن حاکم دمشق میسر می‌گردد. این دو سیاست متضاد هم در اجزاء و هم در کلیت خود نقیض همدیگر هستند و هر دو کشور حاضر نیستند نه در اجزاء و نه در کلیت سیاست خود تغیری ایجاد کنند.
از زمانی که حسن روحانی، رئیس جمهور جدید ایران در سازمان ملل حضور پیدا کرد٬ نگرش کشورهای غربی به حضور ایران در کنفرانس حل مسالمت‌آمیز بحران سوریه موسوم به «ژنو۲» تغیرات محسوسی پیدا کرده است.
توافق آمریکا و روسیه بر سر یک «چارچوبی برای نابودی جنگ افزار‌های شیمیایی سوریه» به نظر می‌رسد بشار اسد و هم پیمانان او را از یک رویارویی نظامی با دولت‌های غربی به رهبری آمریکا رهایی داده است.
سوریه یکی از «بزرگترین انبارهای تولید و نگهداری سلاح شیمیایی» را در اختیار دارد که مقدار آن به «یک هزار تن» می‌رسد و نقشه جغرافیایی توزیع آن در سرتاسر استان‌های این کشور پهن شده است؛ مسئله ای که کار کارشناسان سازمان ملل را برای نابودی آن در سایه یک جنگ داخلی، با مشکلات فراوانی مواجه خواهد کرد.
علاءالدین بروجردی، رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی در مجلس ایران، روز یکشنبه هفته جاری، ۱۰ شهریورماه، به همراه یک هیئت پارلمانی به دمشق و سپس به بیروت سفر کرد.
تحلیل‌گران در منطقه خاورمیانه فهرست متنوعی از اهداف نظامی و اطلاعاتی سوریه ارائه می‌دهند که ممکن است در این حمله مورد هجوم قرار بگیرد.
